Na nowo odkrywam Małgorzatę Musierowicz, a jej Małomówny i rodzina jest pierwszą książką, po którą sięgnęłam. Nie, nie chcę iść chronologicznie, choć muszę przyznać, że im starsza powieść, tym ciekawsza.
Małomówny i rodzina Małgorzaty Musierowicz to piękna i wzruszająca powieść dla dziewczyn, bo zasadniczo Autorka skupiła się chyba głównie na nich, pisząc swe książki. Mamy tutaj wszystko, czego dobra powieść potrzebuje: mamy przygodę, miłość i dobry humor.
Trudny los
Bohaterami powieści Małomówny i rodzina jest trójka dzieci: czternastoletni Munio, rok młodszy Tunio i sześcioletnia Monika, zwana w rodzinie Rzodkiewką. Rodzeństwo ma jeszcze mamę, Marię, która właśnie straciła męża w wypadku i wraz z dziećmi przenosi się do małego miasteczka o wdzięcznej nazwie Śmietankowo. Z pozoru błoga i niczym nie wyróżniająca się mieścina kryje w sobie wiele tajemnic, które Munio, Tunio i ich siostrzyczka poznają dość szybko.
Małomówny i rodzina to wyjątkowa książka, ponieważ pojawia się tu wątek ściśle sensacyjny i wręcz kryminalny- handel kradzionymi zabytkami. Dzieci oczywiście zostają wplątane w intrygę. Mamy tu porwanie i więzienie w garażu, mamy tu skarb do odnalezienia. Oczywiście jest tu sporo klasycznych cytatów, choć tym razem Musierowicz częstuje nas głównie Mickiewiczem i Szekspirem.
Bohaterem ptactwo
Co do samego tytułowego Małomównego, jest nim… kurczak, który pierwotnie miał trafić na stół w charakterze obiadu, lecz został bohatersko uratowany przez Rzodkiewkę. Kurczak staje się pupilkiem swojej pani i dostaje imię Franuś. Franuś chodzi z szaliczkiem na szyi, rozumie co się do niego mówi no i ma niebagatelny udział w całej historii.
Rodzeństwo ze swoją mamą zamieszkuje dom w Śmietankowie, na którego parterze mieści się biblioteka, w której to instytucji mama rodzeństwa ma zacząć pracę i nowe życie. Mamy tu oczywiście także szeroki wachlarz innych postaci: jest doktor Bratek, zakochany w mamie, jest babcia, są koledzy i znajomi ze wsi, którzy także mają swój udział w odnajdywaniu skarbu.
Jak to u Musierowicz, fajnie i miło
Małomówny i rodzina to bardzo ciepła i pozytywna powieść dla młodzieży. Podoba mi się w tej książce prostota, z jaką działają wszystkie sprawy, nie ma fałszu i obłudy (no może poza panem Czaplą, który jest głównym czarnym charakterem). Wszyscy się kochają, a czternastoletni chłopiec cytuje wciąż Mickiewicza. Jednak, co warto podkreślić, mamy tu rok 1974, w którym nie było mowy o komputerach, tabletach, a dzieci były chętne do przeżywania wszelkich przygód na łonie natury.
Czytając Małomównego i rodzinę miałam wrażenie, że książka jest nieco podobna do powieści Joanny Chmielewskiej, w których przewija się Tereska i Okrętka. Nastolatki równie żądne przygód i sensacji, z tą różnicą, że „dzieci” Musierowicz są mądrzejsze, bo cytują klasyków 🙂
Małomównego i rodzinę Małgorzaty Musierowicz polecam absolutnie każdemu, staremu i młodemu, bo jest tu wszystko: dobry humor, pozytywny bohaterowie, sporo klasyki i wątek sensacyjny.