Wszyscy jesteśmy podejrzani Joanny Chmielewskiej to chyba jedna z najśmieszniejszych komedii kryminalnych tej autorki. Wróciłam do niej po latach i na nowo odkryłam jak fajnie się ją czyta.
A miało być tak pięknie
Jak to człowiek nigdy nie może być pewny co się wydarzy… Joanna, architekt i główna bohaterka powieści, rozpoczyna poranek jakich wiele. Marzy jej się napisanie powieści kryminalnej i już wie kto będzie ofiarą i jak to wszystko ma wyglądać. Przybywa do swego biura architektonicznego i opowiada koledze po fachu, Wiesiowi, o swoich wyobrażeniach.
Jej historia wzbudza zainteresowanie wśród kolegów, którzy dopytują o szczegóły, a Joanna wszystkim chętnie się dzieli. Problem pojawia się nieco później gdy jeden z kolegów, Janusz, udaje się do sali konferencyjnej o dokumenty potrzebne do pracy.
Okazuje się, że w sali konferencyjnej leży ich kolega, Tadeusz Stolarek, nieżywy, uduszony paskiem od damskiego fartucha. Dokładnie tak jak to Joanna przewidziała…
Kto zabił
Od tego momentu rozpoczyna się istny chaos. Podejrzani zostają wszyscy pracownicy biura. Przybyła na miejsce milicja i prokurator nadziewają się na wiele tajemnic i niespodzianek, jakie kryje biuro, a które świadczą o niesamowitym komizmie i wybujałej wyobraźni pracowników. Cóż, dzisiaj stwierdzilibyśmy, że towarzystwo było po prostu zdrowo trzepnięte 🙂 Rozpoczyna się żmudne śledztwo. Na jaw wychodzą ukrywane tajemnice, machlojki i ciemne interesy, które niemal każdy prowadził ze świętej pamięci nieboszczykiem.
Absurd goni absurd
Myślę, że dziś trudno byłoby zrozumieć specyfikę działania takiego biura projektów. Dzisiaj wyglądałoby to nieco inaczej. Akcja dzieje się w latach 60., ale przyznam szczerze, że właśnie te stare książki czyta mi się najfajniej.
Wszyscy jesteśmy podejrzani to fantastyczna książka. Humor sytuacyjny miesza się tu z humorem w dialogach i sama już nie wiem, co jest lepsze. Czytałam fragmenty mojemu mężowi i śmiał się tak samo jak ja. Wszyscy występujący w powieści bohaterowie są oryginalni i wyjątkowi. Z jedną Alicją można spotkać się w innych powieściach autorki, we Wszyscy jesteśmy podejrzani pojawia się chyba po raz pierwszy.
W samej Joannie szybko można odnaleźć samą Autorkę, jako że Joanna Chmielewska także była z zawodu architektem i pracowała w różnych biurach projektów. Joanna to fantastyczna postać. Ofiara własnej wyobraźni, szukająca sprawcy zabójstwa na własną rękę. Swoją drogą, pomysł na powieść genialny. Wyobrażamy sobie coś wraz ze wszystkimi szczegółami, a tu nagle okazuje się, że to absolutna prawda. I nawet ten pasek od fartucha się zgadza!
Zadaję sobie pytanie, jak ja zachowałabym się w takiej sytuacji? Moje wyobrażenia stają się rzeczywistością i muszę się teraz z tego ostro tłumaczyć… Co bym zrobiła? Jak tu odpowiadać na pytania?
Przyznaję, ja sama również mam wyobraźnię i czasem przychodzą mi do głowy różne głupie rzeczy, ale nigdy nie próbowałam nawet wyobrażać sobie nic takiego co przytrafiło się Joannie. Czytałam w Autobiografii, że Wszyscy jesteśmy podejrzani to zemsta na byłym koledze z biura, Witku, który w życiu prywatnym podobno wykręcił Joannie jakiś numer. Autorka postanowiła się zemścić… Przyznaję, sposób zemsty oryginalny.
Dziś każdy może cieszyć się komedią kryminalną Wszyscy jesteśmy podejrzani, bo jest to naprawdę wyjątkowa powieść. Lekka, zabawna, doskonale się czytająca. Bohaterowie fantastyczni, oryginalni i myślę, że dziś już takich nie ma.
